Toplantı tüm hızıyla devam ediyordu. Bu sözleşme süresi sonuna kadar, yapılacaklar planlandı. Zaten rutin şeylerdi, birkaç önemli konuya ekstra olarak karar verildi. “Ahh unutmadan Yale hanım, fuar ile ilgili size detaylı bilgi içeren maili, toplantıya girmeden önce gönderdim. Lütfen onu da kontrol edip, yakın zamanda dönüş yapabilir misiniz?” diye sordu Seda hanım.

“Burada ne kadar zamandır bekliyorum?” diye düşündüm. İçimdeki korku, endişe ve gelecek kaygısı beni ürpertti. Hayatım boyunca hep bir şeyler için çabaladım. Ailem beni sevsin, işimde başarılı olayım istedim.

Buğra güvenlik kamerası olmayan, otelin karşısındaki otoparka arabayı park etmişti. Bende kendi arabam ile otoparka girip, 1 aylık abonelik satın aldım. Kimseye fark ettirmeden arabamdaki Yale’nin getirdiği bavulu ve eşyaları Range Rover’ın bagajına yerleştirdim.

Boss ile konuşmamızın üzerinden 1 aydan fazla geçtiği halde, bir daha ne ben ona yazdım, ne de o bana. Sanırım şakalaşmamız sona erdiği için, gerçek dünyaya döndük. Bu sürede herhangi bir şey yazmasını bekledim ama yazmadı.

Masanın üstünde oturmuş, bacaklarımı Kalender’in beline sarmış tutku dolu öpüşüyorken, yavaşça uzaklaştım. Şu an bu durumda ne yapıyoruz? Benim tahtalar zaten eksikti, şimdi tam kliniklik oldum. “Hastaneye gitmem gerekiyor.” dedim nefes nefese. “Biliyorum.” dedi yeniden dudaklarıma gömülerek. “Bu odada kamera var.” dedim bu seferde dudaklarımızı ayırıp. Yüzüme karanlık çapkın bir ifade ile baktı.

Uykum dağıldığında, birinin beni kucağında taşıdığını fark ettim. Kokuyu içime çektiğim gibi, kim olduğunu zaten anlamıştım. “Hıı? Kalender?” dedim uykulu sesimle. “Şşhh güzelim, geldik. Uyumaya devam et.” dedi kokusu ve benimle konuşurken değişen, naif ses tonu ile. Beni yeniden mayıştırdı.

Yale’nin araması üzerine, resmen uçarak kalktım. Gece kalkıp malum sebeplerle uyumayıp, sabaha karşı daldığımız için prova için uyanamadım. Yale 2 dakika önce arayıp, prova için hazırlıklara başlandığını nerede olduğumu sordu. Nerede olduğumu nasıl söyleyebilirim ki? İç çamaşırlarımı ve kıyafetlerimi hızlıca giyinirken, Kalender yeni uyanmış ne olduğunu çözmeye çalışıyordu.

“Utku, ne olur cevap ver. Kendimi kötü hissediyorum.” dedim ağlayarak. O cevap vermedikçe, ben daha da kafamda kuruyordum. Kalender’e bir şey olmuştu değil mi? Ama o çok güçlüydü, hayır kimse onu yıkamazdı.

Bacaklarımın arasında bir el hissettim. Sonra kadınlığım ellenmeye başladı. Yavaş yavaş daireler çizerek, zevk noktamı okşuyordu. Boynumdaki dudaklar ise çok profesyoneldi. Saçlarımı kokluyor, kulak mememi emiyor ve boynuma öpücükler konduruyordu. Bir anda iki parmak kadınlığımdan içeri girince, gözlerimi açıp Kalender’e baktım.

Havuza girdiğimde Kalender tam anlamıyla çıplaktı. “Ayıp diye bir şey var kardeşim. Bu ne hal?” dedim gülerek. “Eeh ne yapayım, havuza gireceğim diye gelmemiştim.” dedi bana doğru yüzerek. Ellerimi boynuna, bacaklarımı ise çıplak beline doladım.