“Yıllardır beni görmeni bekliyorum.” Bir eli çıplak sırtımdayken diğer eli bacağımı okşuyordu. Sıcak nefesi dudaklarıma vururken ifadesiz kalmak benim için çok zordu. İçimden yükselen duygularla ona teslim olmak istiyordum. “Her zaman bir adım arkandaydım. Sadece bir kere… kafanı çevirseydin beni görürdün, Aden.”

“Rusya’dan bugün döndüm, anne!” diye isyan ettim. Annem kafasını salladı ve odamdaki camı açtı. “Hanımlar, ‘Gülizar’ın kızı dönmüş, derneğe kadar gelmezse darılırız,’ dediler. Mecbur geleceksin, yavrum.” Parmağıyla banyoyu gösterdi. “Hadi hazırlan, Aden.” - “Anne, şu an beynim çalışmıyor.”

Sabah hazırlandıktan sonra iş için masa başına geçmiştim. Kahvaltıya inmeden önce yapmam gerekenler vardı. O sırada güvenlikten sorumlu kardeşim Maxim içeriye girdi. “Müjdemi isterim, abi.” Kafamı önümdeki dosyalardan kaldırıp Maxim’e baktım. “Yengem gelmiş.” İçimde çiçekler yeşerdi ve güçlü bir patlamayla bana baharları getirdi. Cennet bahçem sonunda gelmişti. Hamza Bey, kızını kaçırmanın bir anlamı olmadığını görmüş olmalıydı.

Bizim düzenimizde aileleri birbirine bağlayan kadınlardı. Yoksa şimdiye kadar bir sürü kan davası çıkmış olurdu. Çünkü erkeklerin hepsi birbirine bileniyor ya da en ufak ego savaşında birbirlerine silah çekiyorlardı. “Ah! Hoş geldin, Aden. Nasılsın, yavrum?”

Aden, “Evlenmem gerekiyorsa diğerlerini değil, Aziz’i tercih ederim,” dedi. Tercih ederim. Beni değil de benim yerime Aziz’i mi tercih ediyordu? Öfkem bedenimden taşarken ellerimle Aziz’in boynunu sıktığımı hayal ettim. Onun ölmesini istiyordum. Aden’in benden başkasıyla birlikte olmasına katlanamazdım.

Akşam yemeğinden önce, Ceyhan abim ve Gaye heyecanla salona girdiler. Abim gururlu ve mutluydu. Gaye ise kıpır kıpırdı. “Bugün Ceyhan’la hastaneye gittik, hamile olduğumu öğrendik,” dedi. Annem ve babam sanki ilk kez onlardan duymuş gibi bu habere sevinerek abimi ve Gaye’yi tebrik ettiler. Gerçekten ailemizde hiçbir şey gizli kalmıyordu. Onlar bu haberi kendileri vermek ve ilk bizimle paylaşmak isterken, aslında yedi cihan hastaneden çıktıkları an her şeyi duymuştu.

Pamuğum akşam yemeğine kadar benimle takıldı. Akşam yemeği eğlenceli geçmişti çünkü tüm aile bir aradaydık. Aybüke’m eve geldiğinde tamamlanmış hissediyordum. “Kılıç ailesiyle her şey yolunda mı, güzelim?” diye sordum.

“DEHB olduğuna dair şüphelerim giderek artıyor.” Gaye’nin sesiyle dikkatim dağıldı. Kafamı kaldırdığımda hava aydınlanmıştı. Bu kadar saattir çalışıyor muydum? “Ah! Seni duymadım,” dedim. “Kaç kere kapıyı tıklattım ve sana seslendim. Odaya girdiğimde bile beni fark etmedin, Aden.”

Aden gözlerimin içine bakarken ilk defa orada bana karşı farklı duygular gördüm. Ama emin olmam gerekiyordu. Çünkü bu bana imkânsız geliyordu. Aziz’in dakikalardır Aden’i burada yalnız bırakıp sevgilisine odaklanması hoşuma gitmemişti. Kimse Aden’e saygısızlık yapamazdı, hiç kimse!

Kapımın tıklatılmasıyla daldığım uykudan uyandım. Annem, “Gelebilir miyim?” diye sordu. Hava çoktan kararmıştı, sanırım akşam yemeğini kaçırmıştım. “Tabii, uyandım. Gel, anne.” Kapı aralandı ve içeriye annem girdi. “Her şey yolunda mı, Aden?” Kafamı aşağı yukarı salladım.