Telefonum da hiç susmuyordu. Başıma giren ağrıyla alnımı ovuşturdum. “Geldik, Hatçe’m.” Dik dik Ozi’ye baktım. Bayılıyordu benimle uğraşmaya! “Lucy’e ağızlık ve kayış nasıl bağlayacağız? Sen yapabilir misin?” Ozi duraksadı. Boylu posluydu yiğidim ama azıcık tırsaktı.

“Benimle gelmeni istiyorum.” Cenk’in bana doğru attığı her adımda kalbim hızlanıyordu. Onu en son görmeyi beklediğim yer yatak odamdı. Yutkundum. Bakışlarım açık pencereye kaydı. Soğuk hava rüzgârla içeri süzülürken perde hafifçe dalgalandı.

“Buyurun, sizin sıranız.” Elimle sahneyi göstererek gülümsedim. O sırada sahneye ilerleyen adama sert bakışlarıyla bakan Jackson’ı gördüm. İfadesi… onu öldürmek istiyor gibiydi. Başını bana çevirdiğinde göz göze geldik. Bakışları yavaşça gülümseyen dudaklarıma kaydı, gözlerinin anbean karardığını fark ettim. Bu da neydi?

Felaket bir haldeydim! Elimi yüzümü yıkadım. Binanın her yerinde mate’imin kokusu vardı ve bu beni çıldırtıyordu. Bununla nasıl başa çıkacaktım? Bir an önce mate’imi bulup ona sahip olmak istiyordum.

“Hey! Ne halt ettiğini sanıyorsun?” Lenny ile kavga eden iri yarı adamı gördüğümde anında kafeden dışarıya fırladım. Lenny, “Bu adam resmen bana omuz attı! Az kalsın zemini öpüyordum,” diye bağırdı. Etrafımıza doluşan insanlarda gözlerimi gezdirdim. İri yarı adam Lenny’e, “İnsan! Ufak tefek bedeninle sokağın ortasında öylece durursan olacağı bu!” dedi. İstemsizce, “İnsan mı?” diye onu tekrarladım. Öyle demişti, değil mi? Yoksa bu adam da onlardan biri miydi?

Arya’nın ciyaklaması üzerine gözlerimi kıstım. Buğra öfkeyle Efraim’e, “Senin burada ne işin var?” diye sordu. Herhangi bir cevap alamadı çünkü Efraim, sırılsıklam olmuş Arya’ya gülmekle meşguldü. Bakışlarım yattığı havuz simidinde gezindi. Sonra usulca havuzun içindeki Arya’ya baktım. Ardından dolaptaki havlulardan birini alıp havuz merdivenlerine ilerledim.

Başımı anında olumsuz olarak salladım. “Saçmalama, Zevin! Ben Ezgur’a âşığım asla buz gibi bir gezegende yaşayamam.” Erenya, “Hiç belli olmaz, Arden. Belki karşına Ezgur’dan daha çok âşık olacağın bir şey çıkar…” dedi. Ne ima ediyordu bu? Zevin olduğu yerde toparlandı. “Eğer şu bahsedilen yaşam… olur da fışkırırsa gider miydin?” Kız kardeşim neden gergin gözüküyordu? Syrel, ne cevap vereceğimi merak ediyordu. Üçünün de başı bana dönmüşken yüzümü buruşturdum.

Ben Jackson Andreas, 32 yaşında, gücünden korkulan bir milyarderim. İşin aslı… ben bir kurt adamım. Babamın hanedanlığı altındaki işletmeleri bizzat yönetiyorum. Alfa kralı olan babamın benden tek isteği, eşimi bulup tahtın varisi olmam ancak on dört yıldır eşimi hiçbir yerde bulamıyorum.

Şelalenin sesi kulaklarıma dolarken bakışlarımı altın sarısı kelebeklerde gezdirdim. Etrafta çocuklar koşturuyor, aileler tatil günlerini piknik yaparak geçiriyordu. Bugün özel bir gündü. Evet, hem de herkes için… “Sonunda kabul ettiğine inanamıyorum.” Bakışlarım Zevin’i buldu. Yanında en yakın arkadaşı Syrel vardı. Bu önemli günün kritiğini yapıyorlardı. Zevin, ona baktığımı fark edince bana döndü. “Sen neden üzgün gibisin?” Öyle miydim? Onu anlayamadım. 

“Senden beni anlamanı beklemiyorum,” dedi Jackson ve bana doğru birkaç adım attı. “Seni ne kadar süredir beklediğimin farkında değilsin.” Yüzümü yumuşak bakışlarıyla inceledi. “Yıllarca seni aradım, Elizabeth. Ve sonunda seni buldum. Hem de hiç beklemediğim bir yerde…” Bakışlarını etrafta gezdirdi. Kampüste merakla ikimizi izleyen kalabalığa kısa bir süre baktı.