Gün ışığı yüzüme vururken uyandım. Kafamı Kalender’e kaldırdığımda uyanmış beni izlediğini fark ettim. “Günaydın, güzelim.” dedi dudaklarıma buse kondurarak. “Günaydın, aşko.” dedim. Kalender aşko kelimesine, ‘tam senden beklenen hitap işte bu’ bakışı attı.

Bende, benden tam olarak bekleneni yaptım. “Kocacığım, içime gir ve inlet beni. Öyle bir inlet ki, senin olduğumu bilmeyen kalmasın.” dedim kulağına fısıldayarak. “Bu gece, bana teslim olduğuna seni çok memnun edeceğim.” dedi ve kalkıp gitti.

Kalender ile ilk ciddi tartışmamızı gerçekleştirdiğimiz şu saniyelerde, aklım sürekli dün geceye kayıyordu. “Bir daha yaparsan, bunun çok fena bir cezası olacak Arya!” dedi son noktayı koymaya çalışarak.

Provaya gittiğim sabah, apar topar ayrıldığım evin önündeydim. O zaman tam olarak inceleyemediğim bu ev, şimdi biraz daha farklı gelmişti gözüme. İki katlı değil miydi? Sanki merdivenlerden çıktığımı hatırlıyorum. Kalender’in arkasından arabadan indim.

Sabah uyandığımda minik bir şok yaşadım. Çünkü yatakta Kalender’e ait olan alan hiç bozulmamıştı. Ve Kalender ortalıkta yoktu. Hani sabah beni görmeden güne başlayamıyordu? Kollarında uyumamı ve birlikte uyanmayı istiyordu? Biz bu yüzden ilk ciddi tartışmamızı yaşamadık mı? O zaman bu adam nerede? Bu evde ki ilk gecemizde, beni yalnız mı bıraktı yani.

“Ben boss aslında.” dedi. ‘What dedin gülüm?’ bakışı atınca, “En uzun zamandır abonen olan.” dedi eliyle ensesini kaşıdı, mahcup bakışlarıyla cevap bekleyerek bana baktı. Tam o an, sıra ona geldiği için arkasını dönüp sipariş vermeye ilerledi. Bende yanına geçtim.

Kahraman’ın babası, “Sana en başından söyledim, evlenmeden önce bunu Arya’ya açıklaman gerekiyordu. Bu konuda hatalısın Kahraman.” dedi beni savunarak. Kahraman’ın babası beni mi savunuyordu?

“Anlat bakalım Arya, sıra sende?” dedi uzanıp elimi tutarak. Ona sıcacık gülümseyerek, “İyi ki yanımdasın.” dedim. “Hani bana bir ara pişmanlıklarından bahsetmiştin ya.” dedim önceki konuşmalarımızı hatırlatarak. “Evet?” dedi.

Kafamın içinde topuklu sesi yankılanıyordu sanki. Bir mesaj sesiyle uyanır gibi oldum. Ardından 3-4 defa daha mesaj geldi. Gözlerimi araladığımda, Kalender’in üstünde yana devrilmiş yatıyordum. Gece gitmeme izin vermemiş, koltukta bana sarılıp sırtımı okşayarak uyutmuştu. Bu mesaj gelen telefon onundu. Bakmam da mahsur var mıydı? Hayır artık yoktu.

“Efsun annede mi biliyordu?” dedim şaşırarak. “Hayır, hala bilmiyor. Sadece babam biliyordu.” dedi. “En son senin beni aldatmayacağını, haberlerin saçmalık olduğunu söyleyerek beni ikna etmeye çalışıyordu. Sanırım haberler yüzünden kavga ettiğimizi ve senin dayanamayarak evi terk ettiğini düşünüyor.” dediğinde...