Altımdaki Arven’in perişan gözüken haliyle yutkundum. Bacaklarının arasından akan kan ikimize de bulaşmıştı. Onun gözlerimin içine bu kadar aciz şekilde bakması hoşuma gidiyordu. Çenesini sıkıca tutup diğer elimle yüzündeki me...

Boş koridorda topuklu ayakkabımın tıkırtıları yankılanıyordu. Gece yorulduğum için zor kalkmış ve toplantıya geç kalmıştım. Üstelik uzun sürede bedenimde gözüken morlukları kapatmaya çalışmıştım. Resmen işkence gibiydi, ama bir şekilde başarmıştım. Önümdeki kapı açıldığında içeriye adımladım. Masanın başındaki Aren Ateş hariç, herkes saygıyla yerlerinden kalktılar. Aren ise geldiğimi bildiği halde, umursamaz şekilde önündeki evraklara bakıyordu.

Yatak odasına hazırladığım kahvaltı tepsisi ile girdim. Kolumun altına da gül buketini sıkıştırmıştım. Tepsiyi komodine bırakarak buketi elime aldım. Yatağa dizlerimin üzerinde tırmanarak, hala mışıl mışıl uyuyan kocamın yanına oturdum. Burnumla boynunu gıdıklayarak Candar’ı uyandırmaya çalıştım.

Candar havuza çoktan girmişti. Ben de bikinimi giyerek aşağıya indim. ‘’Kocam, soğuk bir şey ister misin?’’ diye sordum. Candar, ‘’Limonata var mıydı?’’ diye sordu. Ona göz kırparak, ‘’Sen istersin de ben buldurmaz mıyım? Senin için yoktan var ederim.’’ dedim. Candar havuzun içinde söylediklerime kahkaha ile güldü.

Baver ağamın odasını temizlerken, gözlerim tişörtüne kaydı. Kirliye atmak için tişörtü elime aldığımda, ağamın kokusu her yeri sardı. Yaz aylarında olduğumuz için terliyor, sık sık üstünü değiştiriyordu. Ağamın ter kokusu bile bir başkaydı, kendimi garip hissetmeme neden oluyordu. Sanki göğüslerim büyüyor, bedenimdeki kan akışı hızlanıyordu. İçimdeki bir şeyler harekete geçiyordu.

Koltuğa oturup televizyonu açtığım sırada, oturma odasına Candar geldi. Onu görmezden gelerek gündüz kuşağını incelemeye başladım. Candar’ın beni hızla kendisine çekip dudaklarıma yapışmasıyla kala kaldım. Birkaç saniye sonra kocama karşılık vermeye başladım. Kıyafetimin üstünden me...

Bedenime sarılan sıcaklığı hissettiğimde, ısıya doğru çekilerek iyice kollarına sığındım. ‘’Özür dilerim karıcığım. Seni kırmak istememiştim.’’ Kulaklarıma dolan bağırma sesleriyle gözlerim aralandı. Odanın dış kapısı açıktı ve esen rüzgar doğrudan tenime vuruyordu. Bugün öğlen uyanmam gerekiyordu, ama saat daha sabah dokuzdu. Bu seslerde neydi? Avluda sanki kıyamet kopuyordu. Yine kime bir şey olmuştu? Bana hiç mi huzur yoktu? Bir günde olaysız kalksaydım, ne olurdu?

Vedat’ın dedesi, ‘’Bana hemen torunum Asrın’ı teslim edin!’’ diye bağırdı. Sevim yaşadıklarının şokuyla, ‘’Asrın burada değil!’’ dedi. Avludakiler ve hemen dibimde duran Berfin ağzı açık şekilde bana döndü. Ayşegül’e bakarak, ‘’Senin olayla bağlantın bitti güzelim. Sabah kahvem, hemde hemen!’’ dedim. Ayşegül anında mutfağa yöneldi.

Hanımımın ve ağamın arkasından şaşkınlıkla baka kaldım. Gözlerim yerde yatan Vedat ağayla ürperdi. Gerçekten ölmüş müydü? Mahmut ve Canberk ağabey, adama bakıyordu. Merakla, ‘’Ölmüş mü?’’ diye sordum. Mahmut, ‘’Muhtemelen.’’ dedi. Canberk ağabey, ‘’Senin muhtemelin mi yoksa Arven hanımın muhtemeli mi?’’ diye sordu.

Candar öfkeli şekilde odamızın kapısını açarak içeriye geçmemi bekledi. Onun yanından ilerleyerek oturma odasına adımladım. Kocam kapıyı kapattıktan sonra gözlerini kısarak bana baktı. ‘’Bana neden söylemedin!’’ dediğinde, ‘’Söyledim ya, sen inanmadın.’’ dedim.