Bariz bir tehditle, ‘’Birazdan seni altımda inletirken daha çok hoşuma gidecek.’’ dedi. Boynuna iyice sokulup minik birkaç öpücük kondurdum. Fısıldayarak, ‘’Mahmut’a kelepçe seti aldırmıştım.’’ dediğimde gülümsedi. ‘’Üstünde kullanmaktan büyük zevk duyarım.’’ diyerek beni yatağa bıraktı. Dudağıma eğildiğinde onu arzuyla öpmeye başladım. Dudaklarımız ayrıldığında, ‘’Şu kelepçeler neredeler?’’ diye sordu. Ona bakarak kocaman gülümsedim.

“Ah! Ah! Çok acıyor.” dediğimde, bu halim karşısında gözleri parlıyordu. Psikopat manyak! Zaten senin böyle olduğunu en baştan anlamıştım! “Düşün karıcığım! Daha çok beni parmağında oynattığın anları düşün.” dedi. Zaten ne kadar süredir tanışıyorduk ki? Ne ara parmağımda oynatmıştım?

Tüm ağalar yanımda oturan kadına göz ucuyla bakıyor, ancak hiç biri ağzını açıp bir şey demiyordu.  Karımın Vedat’ı öldürdüğünü duyan herkes ona mesafeliydi. En ufak bir tartışmada kendilerine de zarar gelebileceğinden endişe ediyorlardı. Normalde bir kadının, değil ağalar meclisinde oturmasına, servis yapmasına bile izin vermezlerdi.

Biz akşam yemeği yerken, bir yandan hem nişan hem de bebek hazırlığı sürüyordu. Sami ve Gece aniden ortadan kaybolunca, Meto ağa fazlasıyla gergin şekilde kapıyı kesmeye başlamıştı. Telefonum çalınca Baver’in aradığını gördüm. “Efendim Baver?” diye sorduğumda, “Abi yengemin buraya gönderdiği çantada göğüs pompası yokmuş. Baran’ı yolladım alacak. 10 dakikaya hastaneden çıkmış oluruz.” dedi.

Konağa döndüğümüzde tüm hazırlıklar bitmiş. Konak ve çevresi misafirlerle çevrilmişti. Yolda gelene kadar Naciye teyze, tüm eş dost tanıdığa ağamı ve hanımağamı övmüş, bu konakta çalıştığı için ne kadar şanslı olduğunu söylemişti.

İlknur hanım merakla, "Aşir kimin çocuğu?" diye sordu. Arven ile göz göze geldik. "Karımla benim evlatlığımız." dedim. İlknur hanım kafasıyla beni onayladı. Meto ağa ise gözlerini kısarak Aşir'e baktı.

Ayakta durmak zorundaydım, ama berbat haldeydim. Nefes alamayacak kadar kötüydüm. Düşünmem gereken tonlarca şey vardı. Annem’in bu şekilde öldürülmesini kendime yediremiyordum. Bu hiçbir kadının yaşamaması gereken bir akıbetti.

Yanımdaki miadı dolmuş yaşlı adamın hiçbir şeyden habersiz kahvesini hüpleterek içmesi, zafer duygusu ile egomu tatmin ediyordu. Az önce konuştuklarımızın üzerine, onun akıbetinin ne olacağını bilmek beni içten içe mutlu ediyordu.

Kendime geldiğimde Mahmut’un sesini duydum. ‘’Benim aile kütüğüm çok karışık. Üstüme gelmeyin, ağlarım.’’ Yine ne hakkında konuşuyorlardı? Aren ‘’Yalancı, pezevenk.’’ diye mırıldandı. Aren’in bedeninin gerginleştiği hissettiğimde, kafamı kaldırmadan gözlerimi açarak Mahmut’a baktım.

Metehan amcadan duyduklarım üzerine hızlıca yola çıkmıştım. Kalbim deli gibi atıyordu. Toplantıdan beri Arven’i görmemiştim. Annem Arya’nın -üvey- ölümünden sonra, onun isteği üzerine babamın -üvey- tüm mal varlığını yönetmeye başlamıştım. Annemin zamanında söyledikleri daha dün gibi aklımdaydı. Arven’in ilk saha operasyonuna çıktığı gündü.