Bir süre nefeslerimiz düzene girene kadar birbirimize sarılarak öylece bekledik. Ben tabii güçsüz düştüğüm için lavaboya adeta sarılmıştım. “İyi misin?” Kafamı usulca salladım.

Sanırım Adar gelmişti. Onu tamamen unutmuştum. Yatak odamdan çıkarak kapıya ilerledim. Kilidini açarak kapı kulpunu aşağıya indirdim. Tam tahmin ettiğim gibi Adar gelmişti, hem de pijamaları üstündeydi.

“Yine de Zahir’le evlendin? Yıllarca evli kaldınız?” - “Evet, Zahir bana karşı her zaman ilgili bir koca gibiydi. Evin içinde biz... genel olarak iyiydik. Özellikle evliliğimizin ilk yılları... hatta o benim hoşuma gitmeyen, tiksindiğim konularda dikkatliydi, sınırlarıma saygı duyardı.”

Zahir... bana Adar'la intikam planı mı kurmuştu? Yalan söylemişti, düşman falan değillerdi! Çırpınmaya başladığımda, “Rahat dur yengecim, daha be...

“Bu hastalık böbreklere zarar verir. Bu yüzden onlara da bakmamız gerekecek. Eğer küçük yaşta teşhis edilmiş olsaydı ve ilacını kullanmaya başlasaydınız...” Annemin ağlayarak babama yalvardığı birkaç görüntü aklıma geldi. Ben hastayken beni doktora götürmesi için diz çökerdi. Ama babam eve doktor çağırır, ateş düşürücü gibi şeylerle geçiştirmelerine izin verirdi.

Zahir Şahin... Eski kocam! Adar’a çaktırmadan ayakkabımı aldım ve Zahir’e kafamla asansörü işaret ettim. O da kaşlarını çatıp şaşkınlıkla bana baktı. Eğer Zahir ve Adar yan yana gelirse, ne olurdu bilemiyorum. Kestiremediğim içinde bundan korkmuştum.

“Bu beyefendiyi derhal çıkaralım, bir daha da siteye alınmayacak.” Tarık’ın sert ve otoriter ses tonuyla güvenlik şaşırdı. Çünkü normalde bu tarz kararlar yönetim tarafından verilirdi. Ama benim Adar’la aramda bişi olduğunu tahmin etmiş olacak ki, Tarık’a ses çıkarmadan kafasını olumlu olarak sallamıştı.

“Bana bak!” Ciddileşerek yüzümü geriye çektim. Adar bir anda ne olduğunu anlamadığı için afalladı. “Eğer beni aldatırsan seni gebertirim! Duydun mu beni?”

Tam o sırada kapı çaldı. Adar, “Ben bakarım!” diyerek kapıya ilerlerken anında onu durdurdum. “Tarık'lar olabilir, sen yatak odasına geç.”

Tarık ona laf yetiştirmek için olduğu yerde toparlandı. Ona fırsat vermeden, “Sadece merak ediyorum. Tam olarak ne zaman bu yakınlaşma yaşandı?” diye sordum. “Ne!?” dedi Zehra. Birkaç saniye mekanda gözleri gezindi. Söyleyecek yalan arıyordu. Yanındaki kadın Zehra’yı savunarak, “Zehra dün sabah beni aramıştı, o gece işte.” dedi.