Şakaklarımı sertçe ovuştururken önümdeki sorunları süzüyordum. İlk sorunum, Alex’in nişan kutlaması nedeniyle annemin seçmemi istediği...

Aziz, “Dün sana mesaj attım, yine cevap vermedin,” dedi ve önündeki tabaktan bir parça daha aldı. “Mesajını gördüm ama cevap vermeyi unutmuşum.” - “Geçen için özür dilerim. Tavisha ile konuşurken…” dedi ama sözünü keserek, “Kendinden geçiyorsun, biliyorum,” dedim.

Rüyalarımda gördüğüm ilk hatıra o güne aitti. Hamza Bey ve babam, şişkin karnını tutan Gülizar Hanım’la bahçede konuşuyordu. Annem, elindeki fincanı masaya bırakıp Gülizar Hanım’a döndü. “Hazar ismini beğendim.”

“Her seferinde kendimi hudutlarında buluyorum, Aden. Cennet bahçesinin tüm çiçekleri yeşerdi ve artık sen… sana gelebilmem için beni davet ediyorsun.” Sözler, arka arkaya kulaklarımda yankılanmaya başladı. Elimi göğsüne uzattım, avucumun altındaki sert kasları hissettim. Bu kadar sıkı olması normal miydi? Onu kendimden uzaklaştırmak için ittirdim, yoksa nefes alamayacaktım.

Aziz, şaşkın bakışlarını bana çevirirken, arada gözlerini kaçırıp Tomris ve Maxim’i süzüyordu. “Sana bir anlaşma teklif edeceğim,” dedim. Korktuğunu belli etmemeye çalışsa da yaşı ve şimdiye kadar hakkımda duydukları nedeniyle basbayağı ödü kopuyordu.

Bu elbise her yerimi ortaya çıkarmıştı, hiç benim tarzım da değildi. “Gelmek istemiyorum,” diye söylendim. Bugün, Kılıç ailesinin en küçük kızıyla Alex Soypak’ın nişan kutlaması vardı. Nişan, tabii ki Soypak Malikânesi’ndeydi ve oraya asla ama asla gitmek istemiyordum.

Çevremdeki erkeklerin bakışları bir yere dönünce merakla bahçenin girişine baktım. Devlet başkanı mı gelmişti de bu kadar yoğun bir ilgi vardı? Cenk, yüzü asılmış bir şekilde yanıma gelerek, “Seni öldüreceğim!” dedi. “Ne oldu?” diye sordum. Cinayet işlemeye meyilli duruyordu.

Soypak Malikânesi’ne vardığımızda her yer özenle süslenmişti. Devrim’in annesi gerçekten harika bir iş çıkarmıştı. Bahçeye adım atarken gözlerim ister istemez Devrim’i aradı. Normalde anında kesişen bakışlarımız bu sefer birbirini bulamadı. Onu misafirleriyle ilgilenirken gördüm. Bahçe âdeta onun kontrol alanıydı; gözleriyle herkesi tek tek süzüyor, eğlenip eğlenmediklerini tartmaya çalışıyordu.

Önümde tartışan erkeklerin üzerinde gözlerimi gezdirdim. Sevkiyatın ilk etabı başarılı şekilde tamamlanmıştı ama hemen ardından Abay ailesiyle Yavuz ailesi birbirine girmişti. Aralarındaki sorunu bir türlü halledemedikleri için herkesi konsey toplantısına çağırmıştım. Aziz Timur’un abisi Alper, “Bu durum bizim işlerimizi de etkiliyor.

İş arkadaşıma, “Tüm dosyaları stüdyodan çıkmadan önce yükledim. Bu ayın geri kalanında artık beni rahat bırak,” diye söylendim. Geçen yaptığım çeviriyi bitirmiştim ve onun seslendirmelerini tamamlamak istiyordum. Şaşkınlıkla, “Ne? Bu kadar hızlı mı bitirdin?” diye sordu. Beni takdir ederek, “Gerçekten beğendiğin projelerdeki hızına bayılıyorum,” dedi.