Kapıyı açarak biraz araladım. “Buyurun kime bakmıştınız?” Adam cebinden çıkardığı araba anahtarını bana uzattı. “Yenge abim gönderdi.” Kaşlarımı çatarak, bir araba anahtarına bir de adama baktım. Zahir göndermiş desem, adamları bana yenge demezdi. Venüs Hanım ya da Hanımefendi diye seslenirlerdi.

Adar endişeyle gözlerini kısıp, bir bana bir de yarıladığım şişeye baktı. “Normalde sınırlarını bilirdin.” Bakışlarım adeta karardı. Normalde. Sınırlarını. Bilirdin. Demişti, değil mi? Masama tutunarak hafif sarsak adımlarla yanına ilerledim. Tabii o benden hızlıydı. Çoktan masanın önüne gelmişti. Sol avucumda sıktığım araba anahtarını arkasındaki duvara hiddetle fırlattım.

Dudakları dudaklarıma yaklaşırken, “Eğer beni öpersen sana kafa atarım.” diyerek Adar’ı tehdit ettim. Beni kale almayarak gülümsedi. Sonra da alt dudağımı dudaklarının arasına alarak emmeye başladı. Hala yanaklarımı sıktığı için dudaklarım balık gibi büzüşmüştü.

“Bir dakika güzelim.” diyerek Ecmel’in diğer tarafına geçtim. Tarık’ın dibine girerek, “Ben şimdi sözleşmeyi imzaladım ya, sonuçta çalışmaya başlamadım. Deneme süreci sayıp istifa edebiliyor muyum?” diye fısıldadım.

Zehra merakla, “Yusuf Alemdar ile aranızda bir şey mi var?” diye sordu. “Ne? Onu da nereden çıkardın?” Kenan, “Sana bir farklı bakıyordu. Kimsenin masasına kahve götürdüğünü de görmemiştim.” dedi. Omuz silkeleyerek, “Hayır. Yusuf’la aramızda bir şey olması imkansız. Onun tek derdi mekanı.” dedim.

Adar omuz silkeleyerek, “İki aile arasında düşmanlık böyle başladı. Ben...” dedi ve iç çekti. “Sona erdirebilirim sandım ama olmadı.” Adar hüzünlü bir ses tonuyla, “Annem kötü bir kadındı. Babam ondan boşansın diye... bana yapmadığı şey kalmadı. Bir keresinde... Bir keresinde öz annem...” Alaycı bir ifadeyle güldü. “Beni kaynar su ile yaktı.”

İzlediğim videoya kahkahalar ile gülerken, Adar bir anda arkamda belirdi. Elim ayağıma dolaşınca telefonu panikle ters çevirdim. “O ne? İkiniz ne izliyorsunuz?” diye sordu. Bilal anında, “Hiçbir şey abi. Öyle komik video kaydırıyoruz.” dedi. Adar kaşlarını çatarak önümdeki telefona uzandı.

Öğle yemeğinde oturmuş ofisteki iş arkadaşlarımla sohbet ediyordum. İsimlerini henüz ezberleyememiştim. Biri sarışın bakımlı, diğeri doğulu esmer bir güzelliğe sahipti. Bir de yanımızda Tarık vardı. “Yani baya yakındınız, gece ne yaptınız?” diye sorduğumda, Tarık imalı şekilde bana baktı. “Ben öyle hovarda tiplerden değilim. İşte Sevgi’yi evine bıraktım.” dedi.

“Sana yenge diye hitap etti,” diyen esmere döndüm. Omuz silkeleyerek asansörün içine binip sırtımı aynaya yasladım. “Ah!” Hissettiğim acı ile sırtımı anında geri çektim. Tarık endişeyle, “İyi misin Venüs?” diye sordu. “Galiba duvara sert çarptım. Adamdaki de ne cüsse ya?”

“Yeni şirketinle çoktan anlaştın mı?” Sesi fazlasıyla ima doluydu. “Henüz ayrılmıyorum. Yerime İK birini bulana kadar buradayım.” Adar yüzü aydınlanarak bana baktı. “Yemekhaneyi beğendin mi?” diye sordu. Lafı bir anda değiştirmişti. “Yani...” - “Ne demek yani? Yemekleri beğenmedin mi? Zaten makarnanı da yememiştin?” diyerek beni arka arkaya soru yağmuruna tuttu.