Mesai bitiminin ardından çocukluk arkadaşım Batu’yu beklemek için ofisten çıktım. Benden birkaç dakika sonra da Necmi Bey’le konuşarak çıkan Serhat Bey’i gördüm. Necmi Bey, misafirini uğurladıktan sonra ofise geri döndü. Korumalarla birlikte gelen araba eşliğinde, Serhat Bey’de arabasına ilerledi.

Annemin feryat eden çığlık seslerine uyandım. Hemen kapının girişinde babamı gördüm. Elinde bir bıçak vardı. Şaşkınca ellerine bakıyordu. Bakışlarım ellerine kaydı. Bu kırmızılık da neydi? Boya? Ketçap? Annemin kanı...

Sabah hazırlandıktan sonra iş için masa başına geçmiştim. Kahvaltıya inmeden önce yapmam gerekenler vardı. O sırada güvenlikten sorumlu kardeşim Maxim içeriye girdi. “Müjdemi isterim, abi.” Kafamı önümdeki dosyalardan kaldırıp Maxim’e baktım. “Yengem gelmiş.” İçimde çiçekler yeşerdi ve güçlü bir patlamayla bana baharları getirdi. Cennet bahçem sonunda gelmişti. Hamza Bey, kızını kaçırmanın bir anlamı olmadığını görmüş olmalıydı.

“Rusya’dan bugün döndüm, anne!” diye isyan ettim. Annem kafasını salladı ve odamdaki camı açtı. “Hanımlar, ‘Gülizar’ın kızı dönmüş, derneğe kadar gelmezse darılırız,’ dediler. Mecbur geleceksin, yavrum.” Parmağıyla banyoyu gösterdi. “Hadi hazırlan, Aden.” - “Anne, şu an beynim çalışmıyor.”

“Yıllardır beni görmeni bekliyorum.” Bir eli çıplak sırtımdayken diğer eli bacağımı okşuyordu. Sıcak nefesi dudaklarıma vururken ifadesiz k