Holding’in koridorunda yürürken alıştığım fısıltılar yeniden başladı. Çevremdeki çalışanların garip bakışları üçe ayrılmıştı. Belli bir yaşın üstünde olanlar acıyarak, esmerler küçümseyerek, sarışınlar ise galibiyet kazanmış gibi bakıyordu. Nedenini bilmiyordum. Alıştığımı düşündüğüm her an, kendimi daha da zorlanırken buluyordum. Kocamla aynı şirkette çalışmak berbat hissettiriyordu. İnsanlar sabahlara kadar çalıştığım hâlde yaptığım her şeyi, babam ve kocam Zahir yüzünden y

Asansöre bindiğimizde Zahir, beni belimden tutup önüne çekti. Hafifçe kıkırdadım. Yasemin’in bakışları üzerimizde gezindi. Kulağıma fısıldayarak, “Bugün çok güzel olmuşsun,” dedi kocam. Aynadan Yasemin'in gözlerini kısarak bu hâlimize baktığını gördüm.

“Yıllardır herkes bekliyor. Bebek düşünmüyor musunuz?” Magazin muhabirinin sorduğu soruya, “İşlerimizin yoğunluğundan buna vakit kalmıyor,” dedim. Bu bizim yıllardır klasik cevabımızdı. Zahir, bana bakarak içtenlikle gülümsedi. “Minik Venüs'ler evin içinde gezsin istiyorum ama işkolik karımı ikna edemiyorum.” Çevremizdeki herkes bir anda gülünce afalladım. Zahir, ne yapıyordu? Üstümüzde bir anda kamuoyu baskısı oluşturacaktı. Sürekli bebek yüzünden zorbalanacaktım!

Tuvalete benden sonra girip burada olduğumu bile bile bağırarak konuşan çalışanları dinliyordum. Önceden de buna benzer bir şey olmuştu ama Zahir, “Bizi kıskanıyorlar,” demişti. Her yere birlikte gittiğimiz için beni hangi ara aldatacağını anlayamamıştım. Hâlbuki... Kahkaha atmak istedim. Kendi ellerimle uçak biletini almıştım, kıyafetlerini hazırlamıştım! Ben... Yasemin'le...

Her şeyden ve herkesten soyutlanmış deli gibi içiyordum. Her zaman gittiğim mekanda, sevgili kocam sürtükleriyle parti veriyordu. O nedenle kocamın hiç haz etmediği bir mekan tercihinde bulunmuştum. Zühre. Burayı neden sevmiyordu, en ufak fikrim yoktu. Aslında bayağı elit bir mekândı. Zahir, birkaç defa sahibinin onu sıkıştırıp tehdit ettiğini söylemişti. Mekanın sahibiyle de yatmalıydım. Zahir, duyunca kesinlikle buna kudururdu. Eh! Bu sayede mekan sahibini...

Tereddüt etmeden odanın kapısını açtım. Ama beni hiç beklemediğim bir manzara karşılamıştı. Kocaman bir boşluk… Odada kimse yoktu. Adam, şaşkınca içeriye baktı. “Az önce yukarıya çıkmıştı. Kendi gözlerimle gördüm.” - “Işınlanmayı bulmuş, yani?”

“Benim kurallarıma göre kuralsız oynayacağız.” dediğimde beni anlamaya çalışıyordu. Omzuna parmak uçlarımla dokunarak etrafında bir tur attım. Sonra da, “Seni bir dakika bekleteceğim. Sakın ayağa kalkma, cezası hoşuna gitmez.” diyerek arkamı döndüm.

Sonra da Adar’ın kucağına oturdum. O hiçbir şey olmamış gibi boynuma gömüldü. Kafamı geriye atarak ona alan açarken bir yandan da bileklerini kucağıma yerleştirdim ve el çabukluğuyla kemeri dolayarak sıktım ve tokasına geçirdim.

Tabii ki değildim. Kısa sürede 11 erkekle eğlenmiştim, evliydim. Nasıl bakire olabilirdim ki? “Sana patlatma gibi bir şey olmadığını saatlerce anlatabilirdim. Ama siktir et! Sadece işine odaklan.”

Kapıyı açtığımda, “Kocanla düşman olduğumuzu bilmiyor musun? Ona söyleyeceğimi tahmin etmedin mi?” dedi. Sesindeki ton hiç de tehditvari değildi. Daha çok incinmiş gibiydi. Yüzümü Adar’a döndüm. “Aslında bunun için seninle yattım. Umarım yaşadıklarımızı ona ballandıra ballandıra anlatırsın...